Ah Şiiri - Özge Özgen

Ah

Tek köşeli dünyadan
Ateşler çıkartarak ıslandığım bütün yağmurların
Duasına çıktım dün gece
Tek kaldım
Çok ağır yargılandığım yüzümle
Tek kaldım

Aradığımda uzakşan gölgelerin
halka halinde kıvrılıp tekrar geriye dönüşen pişmanlıklarından
Sonra

Şimdi kimin ben diye soranlara

Hiç'im diyorum

Ben bazen mutfakta karnabahar pişirirken
Bir dil istiyorum
Görsünler
Sırtımdaki defolu kelebeği

Karnımın üstüne tekmeyle bassınlar diye dua ettiğim bile oldu tesbih tanelerinin üstüne
kimseye anlatamadığıım şeylerin
havada uçuştuğunu kim bilebilir?

Hiç kimse!

Tek kaldım
İstanbul kadar tek kaldım
Üsküdar kadar yığınla duvar yürüyor önümden
Kimse kimseyi görmüyor

Bu bir alışkanlıktan çok

İçimin yolunmuş hali

Taş atın bana
Bir yumrukla yerlere serilecek kadar kötü anılarım var İstanbul'da

Ah!
Kaç kadın geçti aynı yaradan
Aynı izlerden, kaç dikiş atıldı aynı yere

Yüzümü dayadığım göğsüne
Neler anlatabilirdim

Anlatmak istediklerimden ziyade

Böyle tek kalmak şimdi
Ufalarak hemde

Düşün ki aynı zamanda içindeyim seninle
aynı gövdenin içinde, iki yabancı

Nerden bakarsam bakayım

Kısalıyorum
Uzanıyorum

Sarılıyorum, sarmalıyorum

Sabahı yok
Gecesi yok

Tükeniyorum

Susalım
Anlatacaklarım var desemde
Susalım.

Özge Özgen
Kayıt Tarihi : 5.8.2020 23:33:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

TÜM YORUMLAR (1)

Özge Özgen