Ben, oturmuşum bir taşa, Çamlıca’da
Tüm Evren, gelmiş oturmuş omzuma
Bakıyor benimle mehtaba
Ve ah, diyor, ah
Ah’lıyor kendine baktıkça
Ve ben çekiyorum içime
Bir nefes gibi o Evren’i
Ve ah diyorum, ah
Ah,
Ki ne ah
Böyle yazın mezar taşıma
Ah…
Kayıt Tarihi : 21.4.2020 17:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
"UMUDUN VE UMUTSUZLUĞUN ÖTESİNDE" KİTABIMDAN
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!