Ah şu Kur’an-ı açıpta okuyamayışımız!
Ah onunla amel edemeyişimiz!
Ah şu hadislerin bahçesinden, güller toplayamayışımız!
Ah şu anne, baba öğütlerinden kaçışımız!
Ah şu dünya hayatını bitmez, tükenmez sanışımız!
Ah şu nefsimizin, kul ve kölesi oluşumuz!
Ah evlatlarımızı, bir kâğıt parçasına satışımız!
Ah sevdiklerimize, gereken ilgiyi gösteremeyişimiz!
Ah ağlamasını ve gülmesini de bilemeyişimiz!
Ah değerli insanların değerini; onlar varken bilemeyişimiz!
Ah anne, babamız hayattayken; onları yalnız bırakışımız!
Ah arkamıza bakarken önümüzdeki güzellikleri göremeyişimiz!
Ah kirazlara, karpuz diye sarılışımız!
Ah dedi kodu kazanını durmadan kaynatışımız!
Ah ağlanacak halimize gülüşümüz!
Ah kendini tanımaktan, aciz kalışımız!
Ah geceyi ve gündüzü fark edemeyişimiz!
Ah zulüm ve adaleti, birbirinden ayıramayışımız!
Ah hakla batılı birbirine katışımız!
05.06.2008
Sazlıdere
Kayıt Tarihi : 12.12.2009 12:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!