Ağzımız Şivemiz Böyle dokuz

Belem gelmiş dama, gömük içinde
Tarla, sulu, batak, berbat biçimde
Garibim, didinir aklı geçimde
Bu yükü bu beden çekmez be Gülser

Bibimde bostanı kesip topladı
Gelengi delikten çıkıp hopladı
Bostanın köküne dişi sapladı
Bostanı bi daha ekmez be Gülser

Demir zembelekte kırık ve dökük
Koklayıp durduğu yarpızla kekik
Gözleri sürmeli yimyişil çekik
Bozuldu bağ kaynar pekmez be Gülser

Emeyarar mahsul yok ki bu sene
Bire altı bile vermedi dene
Çörten akmaz oldu tıkanmış gene
Çıkıpta kimseler bakmaz be Gülser

Gadanı aldığım gap gaçak yokta
Fukara ekmeği hüzünde çokta
Kâr'ı biriktirsen karınlar tok’ta
Az az damlar amma akmaz be Gülser

Kercine dağıtmış bağı, bostanı
Çobanda uyumuş duymaz destanı
Kinin içer iyi olmaz hastanı
Hiç kimse kafaya takmaz be Gülser

Avurduna sokmuş pürçüklü sapı
Avlunun duvarı tokmaklı kapı
Kireçle suvalı kerpiçten yapı
Kışın sıcak yazın yakmaz be Gülser

Baymış'ın buğdayı çok ün kazandı
Dokuzyüzyirmidört mühre uzandı
Adana'da gümüş tarih yazandı
Şimdi tohum eksen çıkmaz be Gülser

Çoluk, çocuk hasta yiyip içmiyor
Gül bülbüle artık kucak açmıyor
Günler sene oldu hızla geçmiyor
Haftalar insanı sıkmaz be Gülser

Moturun ardına kağnı bağlamış
Kırılmış dökülmüş ona ağlamış
Yokluk yılları da kalbi dağlamış
Genede kaşını yıkmaz be Gülser

Evlek evlek, saban tarlayı sürer
Yufkayı peynirle doldurur dürer
İlhaminin zaar herkese ürer
Kimseyi kapıdan tıkmaz be Gülser

Berber Apturaman gelir, işleri
Sadece saç kesmez çeker dişleri
Arpa, buğday, darı, nakit keşleri
Her işi yapmaktan bıkmaz be Gülser

Baymış'ın mektep en büyük yarası
Çimeli'ye yürü mektep orası
Yırtılır pantulun bacak arası
Söküğünü kimse dikmez be Gülser

Babama göründü İvrizin yolu
Okumak isteyen kaldırır kolu
Arasan bulaman tevekkel kulu
Baymış'a cehalet çökmez be Gülser

Değişim başlamış budur temeli
Gurbeti görmüşler hayat emeli
Bayıraltına da hakkın vermeli
Burada dayılık sökmez be Gülser

Sizlerde okuyun işte yazdığım
Coğrafya kadermiş benim sezdiğim
Zorlukla sıkıntı yürek ezdiğim
Yanan’a kimse su dökmez be Gülser

Şiirhan'ım her gün yaşanır geçer
Köylüm Derindere suyundan içer
Mekanlara rahmet melake uçar
Her yer Baymış gibi kokmaz be Gülser