Sensizlikten Serseriliğim

Akşam oldu.
Bugün de
Yüreğimin terini ellerime sildim.
İçime dönerken
Ayaklarım geri geri sarıyor.
Yine bir şey kazanamadım
Umuttan yana.
Ben yine diyeceğim kendime?
Ömrümü
Aylardır kıt kanaat geçindiriyorum
O da kıyıda köşe kalan
Üç beş mutlulukla.
Nefesime
Yaşaması için
İki gram heves getiremiyorum.
Her sabah
Bir heves
Bir nefes bulmaya diye
Çıkıyorum içimden.
Günün içinde
Dolanıp duruyorum.
Nasıl bir yokluk ki yokluğun
Neye uzatsam ellerimi
Getirisi yok.
Üstüm başım sensizlik
Ruhuma değen bir yoksulluk bu.
Gün boyu
Dudağımda
Ucu yanık cümleler tüttürüyorum
Hüzün bulutlarını yükselte yükselte.
Öyle kimsesizim ki sensizliğin içinde
Berduşluğum iliklerime kadar işledi.
Hüznün ayyaşı oldum.
İçimin kapısındayım
Ayakta duramıyorum
Ağzım hüzün kokuyor
Ellerim bomboş
Daha dün söz verdim.
Ben ne diyeceğim kendime?