Ağzı kokan yalnızlık Şiiri - Ahmet Baris Ay

Tuhaf tuhaf baktı bana
Bana dediysem
Ben değildim bahsettiğim bu ben
Sadece O'nun konuştuğu -ben- di

Kaşımla gözümle
Elimle ayağımla
Sesimle nefesimle
Sadece konuşulmak içindim o an

Kralını dinleyen halktım
Ya da dert dinleyen bir ağaç

Yalnız sabahlarda
Yalnız gecelerde
Yalnız odalarda biriken onca söz
Bir şikayet
Bir anı
Ya da bir nasihat olarak çıkıyordu
Birer birer ağzından

Lokmaların sofrada aç bir ağzı doldurduğu gibi
Dolduruyordu kelimeler ağzını

Dinlenmezdi bu sözler
Seyredilirdi
Ancak öyle anlaşılabilirdi

Yalnızlık anlatıyordu kendini
Ne olduğunu neye benzediğini
İhtiyar bir ağızdan