Ağzı Bozupta Gittin Şiiri - Oğuz Karabulut

Ağzı Bozupta Gittin

Güneşli bir gündüzdü, işlerin ters gittiği.
Seni benden koparıp, bir film olup bittiği.
Beni çaresiz edip, bir köşeye ittiği.
Sabahı akşam edip, ağzı bozupta gittin.

Bir nefesti belkide, belki çaresizdin sen.
Onca derde tasaya, buydu ümidin kesen.
Boşver ağlama hiç sen, saçına rüzgar esen;
Bir sabahtın sen ogün, ağzı bozupta gittin.

Biliyorum acılar, sardı hep kursağını.
Usulca bekleyipte, acı bir fırsatını;
Bulupta çekti seni, kapattı hep bahtını.
Sönen bir mum olup sen, ağzı bozupta gittin.

Tir, tir titrerdi elim, ağlardım hep usulca.
Bir köşeye çekilip, kafama dert konunca.
Bir yalancı sevince, sen ki tanık olunca;
Nesline kapılıpta, ağzı bozupta gittin.

Sandım ki bitti herşey, sandım ki yoksun artık.
Bir rüyaydı gördüğüm, sandım ki bittin artık.
Hoşçakal diyemedim, benden uzaktın artık.
Bir sessizlik olupta, ağzı bozupta gittin.

Kalbime küsmem artık, geldin ya üzmem artık.
Bana fırsat verdin ya, yaş olup süzmem artık.
Bir kenara sinipte, köz olup sönmem artık.
Bir ateştin kalbimde, ağzı bozupta gittin.

Bu mürekkep Oğuz'u, çiziyor bak ahıyla.
Ellerinde kalemle, şiir yazdı vahıyla.
Yine de mutlu hep bak, sükûnet silahıyla;
Beni bende bırakıp, ağzı bozupta gittin.

Şair: Oğuz KARABULUT.

10.07.2010