Ağyârdan Nihândır Pervânenin Feryâdı

Gül âteş, gülbün âteş, gülşen âteş, cûybâr âteş..
Semender-tıynetân-ı aşka bestir lâlezâr âteş.

Kalbimde avaz avaz vâveylâları, vatansız balabanların...
Haykıran ağrılar dolanıyor yavaşça, infilâk edecek başım.
Yalazası alnıma çarpıyor; yıldırımlar koparan, arşı saran yangınların.
Atmacaların kahkahasına boğulan avare yalnızlığım...
Aklım rakkas; sen bir yanda, hiçlik bir yanda.
Kâinât bir sen, bir boşluk:
Âh çaresizliğim çaresizliğim...
Melâlin içime saldığı boşluklara doluşuyor alev alev gözyaşlarım.
Birer birer lal kalıyor her ân uzağında,
Sensiz akan hayat kan revân.

Sensiz bırakan her akşama okuduğum lanetler döşenir yollarına cehennemimin.
Yangınları artar şarabın gazabından fazla esriten dudaklarından
Gecenin hayran kaldığı saçlarının siyahından
Bakışının bütün âlemden harmanladığı olanca eyvahlardan
Yana yana kalmadım kül halimle anbean yanarım.
Uzağındaysam kavuşmak için pervaneyim
Ne zaman
Yaklaşsam;
Baştan ayağa ateş ahvâlim.
Hayret ki cehennemin ateşleri basar bu bahtsız arafımı:
Sabahlar ateş, akşamlar ateş, hava ateş su ateş;
aydan beyzâ yüzüne yanar soluk soluğa bağrım hep ateş...

06 Nisan 2012 Denizli