AĞYAR KALMADı Şiiri - Mustafa Yaralı

Sanırdım ki Dünyada, bana hiç yar kalmadı,
Ben benliğimden geçtim, şimdi ağyar kalmadı.

Neye baksam taş toprak, madde idi gördüğüm,
Şimdi her yer gülistan, bülbüle har kalmadı.

Feryat ile inlerdi, dertle dolu şu gönlüm,
Bir değişik hal oldu, ah ile zar kalmadı.

Halk gidip Hak geleli, dost ile halvetteyim,
Evvelce utanırdım, yüzümde ar kalmadı.

Şöhretten, şandan geçtim, yere çaldım fani’yi,
İki cihan içimde, gönlümde dar kalmadı.

Batmayan güneş doğdu, karanlığım nurlandı,
Her taraf cennet oldu, tamu’da nar kalmadı.

Dost gözüyle dost yüzü, aşinadır her yüzde,
Yaralıya o hub’dan başka bir var kalmadı.

19–05–2001---Mustafa YARALI