Ağyar Şiiri - Süheyla Altınkaya Turan

AĞYÂR
Kapıları boyuyorum yeşile,
Kilitleri açarak tutsak cennet çiçeklerini
Kasım yağmurlarıyla
İnşiraha bürünen ayetleri
Salıyorum dudaklarımdan.

Cudi ' ye oturan gemiyle gömüp
Acının ağaran saçlarını
Örtüyorum çimenlerle Alya.
Yarım kalan bir aşkı bohçalayarak
Hicretin arka avlusuna bırakıyorum
Ölümün göz kırpan bakışıyla
Sen yine de güneşe aç gözlerini.

Meşrıkler ve mağriplerdeyim,
Uçurumun ucunda
Botlarımın altındaki çukurlarda
Çocukların gözyaşlarıyla açan çiçeklerin
Kokusunu duyuyorum Alya.
Narin bir bakış nakışlanıyor,
Ta göğsümün ortasına.
Kemiklerimden fışkıran hasretle
Fecrin şahitliği ısıtıyor avuçlarımı.

Tespih tanelerinin neresindedir kopukluk Alya.
Kulakları sağır dünyanın
Kalın alfabesindeki harfler
Soyunuyor tüm çıplaklığıyla
Vicdan kırıntılarının üstüne.
Ve ben bağırıyorum
Silahlar katran
Zulüm zift
Ve gece çok gece
Ölümse kapkara
Siyahın tarafında cüceden devler.

Yeşil sabun kokulu çamaşırları toplarken
Kan lekelerine değen ellerini görüyorum,
Elbisende binlerce ebabil çığlık çığlığa
Kızıl Deniz ' de Musa ' dan asalara muhtaç
Yüzün eğiliyor avuçlarımın soğuğuna Alya.

Bir hüma konuyor rüyadan ağacıma
Yeşil özgürlüktür diyor lisanıyla
Yeşil ki merhameti işaret parmağından
Kalbine geçirmektir ilmek ilmek.

İşte güneşin uğramadığı yerlere gidiyorum
Kelebeklere asılı binlerce çocuk kanatlarıyla
Ve yanağımda toprak iziyle
Kulağıma ilk okunan ezan sesi
Annemin ağıtlarına banan
Vuslat kasesiyle.

Cennete yürüyorum Alya
Çünkü yeşile asla vuramazlar kelepçe.

Süheyla Altınkaya Turan