Ağustosta Kar Şiiri - Zafer Topşir

Rengarenk çiçekler, buğulu sular,
Karagölün yollarına sor beni.
Vadilerde bayazlıklar bambaşka,
Deli eder Ağustosta kar beni.

Çadırlar kurulur düze, bayıra,
Sürüler sürülür ota, çayıra,
Beni senden kimler, niçin ayıra,
Al götür de dağdan dağa vur beni.

El köyüne köyüm desem ne çıkar,
Dereler ummana akar ha akar,
Bu ayrılık seni de beni de yıkar,
Bilmem arar mı ki, nazlı yar beni.

İşte söylüyorum perişan halim,
Kaderimiz böyle biz ne yapalım,
Evi yok barkı yok dul kalmış gelin,
İflah olmaz derde koydu cer beni.

Boşuna tesellin boşuna bırak,
Gönlüm olsun sana hem ev hem durak,
Arada engel var kavuşma ırak,
Verem eder gönüldeki ur beni.

Doktor kapısında bekleme işim,
O yardan gayrisi olamaz düşüm,
Her şeyimsin benim; ekmeğim, aşım,
Erim erim eritiyor nar beni.

Ciğerlerim cayır cayır yanıyor,
Azgın yaralarım göz göz kanıyor,
Yetiş anacığım yavrun ölüyor,
Ağır ağır tüketiyor kor beni.

Gece ayaz sokaklarda gezilmez,
Doktor, bu hastaya ilaç yazılmaz,
Sevda vurgununa mezar kazılmaz,
Kolun açıp yüreğine sar beni.

Umudun tükenmez bir gün gelirsin,
Sevda çılgınıyım bunu bilirsin,
Eğer sana kavuşmadan ölürsem,
Yalvarırım mahşer günü gör beni.

Zafer Topşir