Ağustos’un Ümidinde Bir Can

Ağustosun sessizliği bizleri saran,

Bilenmiş bir öfkeye kurban giden

Birkaç masum yalan.

Şiirler yürekte sınanır,
Düşmeden bir beyaz kağıda,
Karmaşa içerisinde yok olur;
Düşer kara toprağa,
Sonra çıkar temiz mavi göğe,
Göğün maviliğinde sessizleşir.

Gecemizin yokluğu,
Hayatımızın ılıklığında,
Bir duvar dibinde birkaç kirli sözle,
Bir delice dünyada,
Bir defterin rüyasında.

Nedir bizlerin bu dünyadan alamadığı ?
Nedir bu kimsesizler diyarının
Sarı lale benzeri sevdaları ?
Nerdendir bu şiyarının
Cesur hasreti ?
Kimdir bu kimsesizler kimsesi ?
Kimedir bu kinin bilenmiş dili ?
Nedendir bu sessizin hasreti ?
Nerden gelir nereye gider ?
Bilinmez de,ölümden türkü söyler ?
Umut umut der çırpınır,
Gittikçe küçülür bir kuşun cıvıltısında,
Gömülür o çocuğun selamına.
Vardır, vardı ,var oldu;
Bir anda bir sesle yok oldu.

Gecenin karanlığı gaipten bir öfke,
Nedensiz bir sesin çığlık yüreğinde,
Bir sevginin dilsiz seslenişinde,
Bir ayyaşın kale başı sersemliğinde,
Birkaç uğursuz sözde.
Kefensiz kalan bir yurdun,
Arka mahalle bir dramı.

Şiir geldi şiir gitti,
Seller geldi gitti,
Bir ömür bir deftere gitti,
Sevenler geldi de kimsesiz yine gitti.
Yüreğin sersem bakışları,
Bir delinin gözünde gizli.