Ağustos Ondört Şiiri - Metin Egeli

AĞUSTOS ONDÖRT

Aylardan Ağustos,
Ondördüncü gün.
Başrolde yine sen.
Yerde Ağustos’un böceği
Gökte gecenin yıldızları
Hepsi dopdolu
Hepsi ahenk içinde
Bir ben sensiz
Bir ben ahenksiz.
Öteni dinliyor,
Pırıldayanı izliyorum
Gece ise tıpkı ben,
Derin bir ıssızlık
Ve dorukta sessizlik…

Ne Ağustosun böceği
Ne gecenin yıldızı,
Ne de sen
Eskisi gibi değil.
Uzaklardan gelen her ses
Bir senfoni gibi
Ruhumuza işler
Ellerimiz bütün olur,
Ay kıskanırdı dansımızı.
Yıldızın pırıltısı
Kaynatırdı ruhumuzu,
Kenetlenir gözlerimiz,
Sevişirdi sessizce…

Bu Ağustosun Ondördünde
Yaz sensizdi,
Kış sensiz başlıyor
Sene yine başladığı gibi sensiz bitecek, belli.
Güneş yine vermiş kızılını ufka,
Gece sabaha gebe yine
Hayalin bile ısıtırken içimi
Uzaktan gelen
Bir Yasemin kokusu gibi
Rüzgâr getirse bana seni,
Çeksem içime kokunu,
Yeni bir güneş,
Yeni bir gün,
Seninle doğsa…
.
Metin Egeli

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı Metin Egeli veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.