Ağustos Depremi Şiiri - Ali Rıza Erdoğan

Merkez soğudu lav püskürdü
Yer dibinden sallandı
Kolon kiriş ayrıldı.

Eri, generali yakalandı
Yaşamadan gitti Hatice
Sabit, Sevinç kızını kaybetti
Cafer çocukları için çırpındı.

Yol ayrılmıştı, kayıp ölü şehirde
Gidemez olmuştu kurtarıcılar
17 Ağustos 99 03.05

Pek az dua bilirdik, cami hocalarını geçtik.
Kepçeyle defnettiler kefensiz canları
Tütmeyecek ocaklar yıkılan yuvalarda
Gölcük’te, İzmit’te, Adapazarı’nda.

Harç çalınır, demir çalınır
Para verilir, ruhsat alınır.
Çaldıklarıyla almıştı üç daire bir de yazlık
Defin imzasıyla gitti yazık.

Yerli yabancı el atmıştı enkaza
Yardım malzemeleri yağıyordu
Dünya jandarma komutası sesleniyordu
Altıncı filo hastanesi gidecek
Depremzedelere hizmet edecek.

Almanlar takıldıkları gümrükten
Dönüyorlardı ülkelerine..
Yunanlıyı düşman bilirdik
Enkazdan Mehmet’i Mustafa’yı çıkardılar.
Ruslar geceden koşmuştu
İnleyen canların yanına.

Yoksul ülke vefalı Pakistan
Son felakette de yetişti imdada.
Asırlarca kılıcınız kalkanınız olmuştu Türkler...
Nerede kaldı petrol zengini Vehhabiler?
Ne kadar yanlış tanımışınız Mustafa Kemal ülkesini..

Gecelediğimiz parkta göz yaşlarım arasında
Beynimin son üç günlük formatı
Titriyordu kalemi...

Buruşmuş kağıda dökülüyordu dizeler..
Çevremizde çocuklar toprakta oynarken
Yanı başımızda çimende yatanlar
İlk uykularına yeni dalmışlardı.

Bir anne ağlıyordu bitişikte
Uzaktan gelen radyo sesi:

“Sen küçüksün ölemezsin,
Kefen bile giyemezsin
Karlı dağlar aldı seni
Dön desem de dönemezsin”

Oynayan yavrular büyüyecek
Hepsi değil ama bir kısmı çalacak
Yer dibi soğuyacak,
Fay kırılacak sallayacak..
Gazeteler, televizyonlar 2015’de
Resimli haberlerde ölenleri sıralayacak..

Çocuklar mühendisliği bitirmiş, imza atmış olacak..
Okumayanlar müteahhit, az okuyanlar taşaron olacak.
2050-2100 yıllarında belki düzelecek..
Kimler görecek, bizler görmeyeceğiz..