Ağustos Depremi Şiiri - Coşkun Koçhan 2

On yedi ağustos günü, sabahı.
Göklere yükseldi milletin ahı.
Bırakalım şimdi aman, eyvahı,
Şimdi ne olacak onu kanuşak.

Temelsiz binalar, çürük betonlar.
Yıkılır üstüne kilolar, tonlar.
Hep aynı akıbet olmadan sonlar.
Deyin ne olacak onu konuşak.

Bir ders alamadık onca acıdan.
Ayıran ana baba, kardeş bacıdan.
Nutuğu bırakıp, damdan bacadan,
Gelin ne olacak onu konuşak.

Bu son mu olmuştu, ya da olacak.
Daha nice afet bizi bulacak.
Martaval vaatler, sözde kalacak.
Korkum ne olacak onu konuşak.

Bütün bu acının suçlusu fay mı?
Güneşi kapatan, gökteki ay mı?
İnsanlar akıldan, aciz mi, zay mı?
Haydin ne olacak onu konuşak.

Onca canlar gitti pisipisine,
Dönünce işlerin hepsi tersine.
Şaşırıp kalmayın işin aksine.
Koşun ne olacak onu konuşak.

Sakarya, İzmit, İstanbul kısmı,
Bir fay hattı imiş bilinmez hasmı.
Sonrası sadece figan mı, ya mı?
Haydi, ne olacak onu konuşak.

Betonlar ses vermez, feryat duyalım
Tırnaklar yetersiz, enkaz oyalım.
Tüm bu olanları öne koyalım,
Bakalım ne olacak onu konuşak.

YUSUFOĞLU der ki; yanıyor içim.
Ömrümde görmedim böyle bir biçim.
Aklıselim ile doğru bir seçim.
Yapın ne olacak onu konuşak.

Yusugoğlu
18 Ağustos, 1999