Ağustos da tırpan yiyen gençliğimiz

Orak zamanı tırpanlanan gençliğimiz
Buğday danelerinin boyun bükmesiyle
Hançerlenirdi
Babamızın elinde.
O Ağustos geceleri ki yağmurlara susayan
Toprak yarıkları gibiydi zihnimiz
Hep birşeyler sızardı aralıklardan
Avuçlarimizi tırmalayan
Birşeyler.
O zamanlar yıldızı bol gökte arardık
Yitirdiklerimizi
saman kağıtlarına yazardık şiirlerimizi
sarımsı ,hardalımsı kağıtlara .
Değirmenler de dövülüp
Yağmacıların önünde diz çöken
Bizdik.
Fırtınalarla bozguna uğrayan
Çocuklar yaratirdi dünya.
Öyle taşlar gördük ki dünyada
Böbrek taşından irice
Yosunla bezenmiş
Göktaşından hallice.
Toprakla haşır neşir olamayan bir bebek
Taşlara baş koyardı.
Ve güneş görmeyen bir çocuk
Gençliğe kapı açamaz
Atamaz kendini sokaklara
Özgür düşüncelerimizin koşturulduğu tarlalara.
Kerpiç hayallerimizi yontan yağmur
Yaşama izni vermiyor bize
Biz bozkırları erguvanlarla donatirken
Yeşillikleri betonlaştıranlar var
Karşı yakamızda
Onlarla savaşmak
Okyanuslarda boğulmak gibi
Provasız ve sessiz.
Pınarbaşlarında toprağı serinleten
Dağ suları kadar temizdik .
Çünkü ;su damla damla
Kan,oluk oluk akardı damarlarımızdan.
Savaşmayı öğrenememiştik bu yüzden
Gençtik
soylu kavgayı severdik.