Ağustos Böceği Ve Karınca

Sen sahtekâr kavalcı
Başımda çalıp durma
Notaların pek palavracı
Benim karnım tok yalana
İnanmam senin tek lafına
Hem ben masal okurum
Öyle saf saf yüzüme bakma
Bilirim yolun sonu uçurum
Anla bu fare bir başka

Senin bildiğin farelere benzemem
Ne peynirinde gözüm var
Ne de yırtık heybende
Açlıktan nefesim kokar
Elim harama gitmez be
Yanlışa doğru demem
Sürüler düşse peşine
Ben hiçbir yere gitmem

Vallahi toktur gözüm
Doğrucunun tekiyim işte
Dinlenmez ki sözüm
Yaşarım başıma buyruk
Ufak tefek bir gövde
Bir de inceden kuyruk

Yerin altı da üstü de bir bana
Şu koskoca yalan dünyaya
Bir avuç gölgem zor düşer
Hep dilime dolanır türküler
Bakarken bir dar delikten
Ben ne geceler çalarım
Anlarsın ya, felekten

Kimi zaman aç kalırım
Açık da kalırım bazen
Bir köşeye kıvrılır yatarım
Kimselerden hayır dilemem
Ben her zaman yalnızım
Fayda yok şu farelerden

Şimdi al götür hepsini
Neyine büyülendilerse
Dillerinde kirli bir ezgi
Haydi, gel de gülümse
Dur desem ezerler beni
Ölmek vakti hiç mi hiçine

İyisi mi sen beni yalnız bırak
Kalayım faresiz köyümde
Üstelik kavalı da bana bırak
Hatta ben çalayım sen dinle
Tertemiz benim türkülerim
Evet, zoruna gider biliyorum
Ama yine de sen istersen
Ben sana insanlık öğretirim