Anılarım çöplere karışmış,
Sahile vurmuş İstanbul.
Boğazında düğümlenmişim,
Sokaklarında kaybolmuş,
Gürültünde boğulmuşum.
Ben mi büyüğüm(!)
Sen büyüksün İstanbul...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta