Ağulanmış Bir Nesil Şiiri - Hasan Ulusoy

Bende büyür benim içimde bensiz
Bana düşman olan, zehir sevdalar
Bana beni benim gibi anlatmaz
Türküler boğulmuş, fitne yürekte
Türküler nefsimi günaha salar.

Zamanın ufkunu saran güneşler
Meyhane yıldızları revaç buluyor
Hayaller boyalı fahişe dolu
Kuytularda sanat ehli gariban
Neslimin üstüne zehir soluyor...

Küfrün geleneği gelecek bizde
Beynimize yağan, yağmur ihanet
Yalnızlığa düşmüş, sanatım hasta
Sana şifa nesil, doğdu doğacak
Diren ahlak, ilke, şeref, haysiyet

Ağız çakal ağzı, sözler şerefsiz
En güzel ezgiler, kepaze olmuş
Duygu benim değil, idrak yabancı
Söyler, niyetini, gizler şerefsiz
Her taraf iffetsiz, arsızla dolmuş...

Gamzeleri dolgu, yüzleri boya
Kadın şuurundan sürgün kadınlar
Bizdeki ayşe’ler, böyle değildi
Kaybolur sahte, yıldız yapılan
Doğarsa ufuktan bir gün kadınlar

Kadın edep, haya, erdem ehlidir
Çılgınlık kadına, nasıl yakışır
Mutlu yuvaları, yeren zihniyet
İçki masaları, şehvet esiri
Ezilen kadınlar, orda kokuşur