Ağulanan Bir Ateş Sarkıyor Boynundan Aka ...

şimdi küçük bir adamı çekip atardın
sen ellerinden gökyüzünün

toprak senin bilge duruşundaki defne
kokusuna meftun olurdu
aşk diye varılmış bir coğrafyanın sancısı
yankılanırdı mabedinde
mabedin senin kozalardan ve manolya
yapraklarından

sen kimdin
kim sen olduğun için
geldi
penceresi açılmasaydı içeriye girerdi
baygınlıklar

şimdi eğer böyle gözükmeseydin suyun teninde
kırılgan
küçük bir adamı çekip atardın sen ellerinden
gökyüzünün