Ağrıyan yanım Şiiri - İlyas Gültekin

Varlığın yokluğundan daha çok acıtıyor canımı.
Ne yana dönsem, belirsizlikler ile yüzleşiyorum.
Bu yüzden neyim var neyim yok toplayıp gidiyorum senden..
Çantamın içinde, senden kalan kalp kırıkları,
Yaralı hislerim ve kurmaya zaman bulamadığım ertelenmiş hayallerim var.
Gitmenin de fayda etmeyeceğini biliyorum.
Ama hiç biri,
varlığında keşke olmasaydı diyecek kadar yakmayacak canımı...

Gök yüzündeki en parlak yıldıza salıncak kurmuştum oysa..
Düş bahçemde köşkler inşa edip,
Dolunayın en güzel zamanında hayallerimizin alnından öpecektim..
Bir bülbülün sesinden şarkılar okuyup,
Aşıkların sözünden şiirler serecektim ayaklarına..
Karanlığın perdesini yırtıp,
Bahardan sabahlara uyanacaktık beraber..
Koskoca bir hiçliğe uyanıyorum şimdi.
Kursağımda kalmış hayallerim ile,
Kalbimi acıtan yaraları sarmaya çalışıyorum..
Sarmaya çalışıyorum dememe de aldırma,
her anıyla tuz basıyorum üstlerine,
Sanırım her şeyi bilen ben,
Sen nasıl unutulursun bilmiyorum.
Uyumak güç, uyanmak ızdırap veriyor.
Esen rüzgarlarda kokunu aramak,
yada pencereyi açıp nefes almaya calısmak, çaresizlikmiş yeni yeni anlıyorum.
Sonra kendime dönüp, yaptığın her şeyin hesabını kalbime soruyorum.
Senin acımadan yerle bir ettiğin o yüreğe,
bir darbe de ben vuruyorum.
Seni sevmeyi becerememiş biri için, ölmek te neyin nesi anlamıyorum...

Biliyorum;
Bir gün pişmanlıklar saracak ikimizi,
ben seni sevdiğime bin pişman,
sen sevgi'yi bilmeyen kalbine düşman olacaksın..
oysaki kuruduktan sonra hiç bir çiçek,
sulansa bile canlanmayacak...
Talan edilmiş bir ömürden acı sayfalar bırakıyorum sana,
Seni unutmaya yeminler edip,
Mühürler vuruyorum kalemimin ucuna.
Dilerim seni unutup birgün,
güneşe tekrar merhaba derim.
Hoşçakal gönül ağrım,
ağrıyan yanım hoşçakal...

Sevda yelleri kaleminden..