Ağrısız 2 Şiiri - Mahmut Karahan

Geceye parlıyor
Sahildeki yalnızlık ateşi
İlerledikçe zaman
Çıplaklaşıyor hüzün

Sokağın yalnız çocuğu
Geçiyor gözlerimin önünden
Aydedeyi takmış koluna
Yıldızların hemen altında
Geceyle dertleşiyor
-
Bakışları sığmıyor yanan ateşe
Paslanmış düşleri
umudun sesi yankılanıyor geceye...
Yalnızlığın külleriyle sil diyor
Paslanan düşlerini
Öyle sıkı sil ki
Ağrısız ölsün düşlerin
Uyanmasın umudun
-
Yerle gök arasında dumansız kaldı
Yüreğimdeki közü
Söndüren gözüm
Sahilde yandı
Yanağımı ıslatan düşüm
Sonra buharlaştı gökyüzüne
-
Islık çaldın korkularına
Sessizce süzüldün gözlerimden
Korkmadım seni kaybederken
Yüreğimden düşürmeden