Ağrıma Giden Şiiri - Erhan Bağaçlı

belki ağlamaktı ağrıma giden,
belki de susmak
ama farkındaydım
ne ağlamak örtüyordu sensizliğini
ne de susmak....

yeşeren sonbaharların ardından
pervasızca bakan gözlerim
ve sensizliğinde titreyen ellerim
karanfil sokaklarda
ölümün soğuk sessizliğini bozan
ağlamaklı canların
kanayan yüreklerinin siteminde idi

sensizliğinin ölüm kokan yalnızlığı
yaşam ile hayallerimin
arasında sıkışan benliğimi sardığında
ağlayan gözlerimin......
......senin için ağlayan gözlerimin
dökülen yaşlarında bulduğum sen
ve kayb'ettiğim sevgin
istemsiz vedelarda
ve o vedalarda dökülen
yaşlarda kaldı

hayat içerisinde kurduğum hayaller
gün geldihayatımızdan bir parça oldu
ve hayat,
hayallere karışıp yok oldu..
hayallerin sınırsızlığında
yaşayan hayat
sensizliğinde bir siteme bürünürken
hayallerde yaşamaya başladım seni
yanımda olmasan bile
hayallerimde idin
hayallerimin önüne geçen ise
sessiz bekleyişlerin
ve rüzgarda savrulan saçların idi

sokağımdın sen
gece karanlığında
sokak lambalarının aydınlattığı
yüreğim kadar güzel ve yalnız

sensizliğinde
kaldırım taşlarını sayıyorumyüreğimin
acımadan ezip geçtiğin taşlarını
bir silahsın gecenin sessizliğini bozan
bir ölüm bakışların, yalnızlığım

dedim ya;
belki ağlamaktı ağrıma giden,
belki de susmak
ama farkındaydım
ne ağlamak örtüyordu sensizliğini
ne de susmak....