Ağrı İli Destanı -7 – Şiiri - Nazır Çiftçi

Ağrı İli Destanı -7 –

O gül, o menekşe Ağrı’nındır.
Sınırımdır, sabrımdır.
Sevdamdır.
Mahzenlerinde
Sığınaklar dolusu
İnsanlar yatar, çıkmaz kokusu.
O gül, Ağrı
Sağlamdır güllerinin dokusu.
*
Bin dokuz yüz yirmi birde
Sınırları çizilir
Bin dokuz yüz otuz ikide
Yeniden düzeltilir,
Cumhuriyet ilanı ile
İl olur.
Merkezi Doğubayazıt’tı
Kara köse’ye gitti.
Artık solan bir yaprak değil,
Her tarafı yemyeşil
Yeşillikler içinde Ay-Yıldızlı Al Bayrak,
Dalgalanarak
Sevgi sunar.
*
Akbabalar
Karakargalar,
Sonra çakallar uçup gitti.
Sadakatin yer etti.
Dağlar için
Taşlar için
Sular için
Başın için
Nice buzlu yollar eridi
Dünyanın dört bir yanına
Yol oldu, yol verdi.
*
Yurdumun süsü
Gözümün nuru
Dizimin dermanı
Gözümün nuru
İnsanımın onuru, Ağrı.
Ağrıyla söylenir
Ağrı türküsü.
*
Kulaklarında ezan sesi
Dillerinde güftesi
Rafa kaldırılmış nefsi,
Dağlık, kayalık, kıraç toprak
İnsan orda, orada hayat.
Cahil aşiret rüzgârları esse de,
Bir oraya bir buraya savurur
Savurur!
Bazen sam yeli gibi kavurur,
Zira Murat Suyu
Şırıl şırıl, pırıl pırıl akar
Aşiretleri bu sulara bakar!
Sevdalanır, başına kofi, Bacağına şalvarı takar.
Elden ele kına yakar
Elden eler çıra yakar
Çayda çıra yanıyor, türküsünü tutturur.
Kırgınlıkları unutturur.
O altın sesli; Burhan Çaçan
Ebru Yaşar.
İnsanlık yolunda koşar
Koşarlar.
*
Biz, bizleriz, bencil değiliz
El uzanır bizde yemişe
Asla kargaşayı sevmeyiz
El uzanır bizde yemişe…
Yeryüzünden göğe uzanan Ağrı gibi
Büyük Ağrı Küçük Ağrı gibi,
Sevdalı yol, sevdalı dal
Sevdalı kul olurlar.
Sevdayla tutunurlar.
Aras, gürül gürül akar
Etrafı çayır çimen kokar.
*
Ağrı, kıskanarak bakar
Karları eritir Aras’a akar
Gül dudağı açılır
Hazar’a doğru halkalanır,
Hazar’a sevdalanır,
Nazlı nazlı, büklüm büklüm geçer yolları
Hazar’da aklanır.
Başı duman duman
Ak maskeli Ağrı,
İnsana el eder,
Aras’la çalkalanır,
İnsanlığa el eder. Cehaleti kaldırır,
Tabiatlı
Seviyeli
Dürüst
İnsanlarla arzudur, Ağrı.
…………