Ağrı dağı Şiiri - Ferecov Beytulla Niyazi

Ağrı dağı,den düşübdür başına
Kim beleddir gören senin yaşına?
Minillikler sığınıb her daşına
Susma,söyle,burda kimler yaşamış?
Kimler gelmiş,kimler getmiş,kim qalmış?

Ağrı dağı,başın yene dumandır,
İtme qara bulutlarda,amandır,
Geçib gider bu da bele zamandır,
Yaman günün yaman ömrü az olar,
Yene bir gün Güneş doğar,yaz olar.

Ağrı dağı,seni haqdır yaşadır,
Bir zirven şah,o birisi paşadır,
Qürur,vüqar yaranışdan qoşadır,
Qoç Koroğlu çekib sende min nere
Bir örnekdir ezemetin Türklere.

Ağrı dağı,sene de çox şer olar
İğidlerin qalxar,aslan, ner olar
Ucalıq var duşmana derd ser olar
Ellerimi uca-uca ucaltdın
Qocalmadın minillikler qocaltdın

Ağrı dağı,Türk elleri yığıldı
Duşmanların hiyleleri dağıldı
Kim deyir ki,bu heqiqet nağıldır
Vardır Türkün avar eli,Hun eli
Az qalıpdır,aşıp daşar Türk seli...