Arından çatlamış
Üryan gecenin zifiri karanlığı
Susarken gökyüzüne
Ay hırsından dökülüyordu
Ay yüzüne
Rüzgârlar
Ters esiyordu sanki
Yıldızlar karanlığın koynuna sığmıyor
Gökle yer, birleşiyordu ruhumda
Bin seneden elli sene, eksik yaşamış
Nuh;
Gemisini inşa ederken
Yüreğimin karanlık sokaklarına
Yitik hayalin gözlerime düşüyor
Ve
Tufanlar başlıyordu damarlarımda
Ey sevgilim
Yıkılıyordu dağlar taşlar
Yarılıyordu gök
Boşalıyordu sağanaklar gecelerime
Sensizliğe
Boğuluyordu fahişeler ellerimde
Titrek güneş doğmuyordu seherime
Sancılı şafaklar
Yorgun beden bırakıyordu yarınıma
Suskular
Susturuyordu çırpınan yüreğimi
Sinemin üzerinden iki güvercin uçuyordu
Konmak için topraklarına
Her uçuş ümitsizlikle sonlanıyor
Hücrelerim isyana kalkıyordu dimağıma
Ve
Damıtıyordu benliğimi yokluğuna
Beklide son uçuştu bu, konmak için diyarına
Gidenler gelmiyordu. Ey sevgilim
Sancılı yorgun gemim konarken ağrı dağına
Sen susuyordun gözlerime
Yüreğim boşalıyordu ellerine
Ağrı baş kaldırıyordu Nemruta
Ama sen yine susuyordun, gözlerime
Kayıt Tarihi : 8.8.2011 12:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Güzel şiirinizi tam puanla yürekten alkışlıyorum
Selam ve saygılar...Özcan Akkuş
Yine isyanlardasın.. Yine 'dokundu yüreğine' birileri, kesin...
Susmaktan susmaya fark var... 'Gözlerine susan' kimbilir ne çok şey anlatıyordu... Belki çaresizliği, belki 'aradaki' engelleri, belkide vuslatın doyumsuzluğunu...
Yine etkili, yine duyguların coşkusunu yüklenen çok güzel bir şiirdi.. Ne desem ki?
Tebriklerimle.. Elbette hakkıyla Kardeşim... Selamlar, saygılar Muğla'dan...
TÜM YORUMLAR (16)