(Boğazımdan göğsüme indi.
Öksüremiyorum.
Ne yutkunabiliyorum
Ne uyuyabiliyorum.
Sızılar içinde iken ölemiyorum)
Ruh ve beden
Sen: Çamlı dağlardan ağaran şafak...
Sen: Duru göllerin nilüferisin.
Sen: Engin ovada sararan başak...
Sen: Umut kaynağı, alın terisin.
Sen: Gökte yıldızsın, uykularda düş...
Devamını Oku
Sen: Duru göllerin nilüferisin.
Sen: Engin ovada sararan başak...
Sen: Umut kaynağı, alın terisin.
Sen: Gökte yıldızsın, uykularda düş...




Güzel yüreğinizi güzel şiirinizi kutluyorum... tebriklerimle...Toplumun kanayan yarasına değinmişsiniz... toplumsal yozlaşma etik ahlak güven din kuralarının gölge de bırakılması. Haksızın haklı gözükmesi haklının haksız yapılması.. Bu dünya da adaletin sağlanması gerekir... yoksa felaket olur. İlâhi adalet tecelli eder hem bu dünya da hem ahirette
Öksüremiyoruz, doğru dürüst!
Duysa birileri, "neden" diyecek,
Birine, bir yerlere "işaret mi!"
Yani,
Her şey o kadar ters ki..
"SUÇLUYA ÖZGÜRLÜK",
Maktule çile!
Nerede o masumiyet,
"Kul hakkı",
Helal mi, haram mı duyarlılığı!
Öksüremiyoruz bile!
Ciğerlerimize kadar doluyuz, kire!
Şiirdi baştan sona...
Tebrikler Emine Hanım...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta