(Boğazımdan göğsüme indi.
Öksüremiyorum.
Ne yutkunabiliyorum
Ne uyuyabiliyorum.
Sızılar içinde iken ölemiyorum)
Ruh ve beden
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Güzel yüreğinizi güzel şiirinizi kutluyorum... tebriklerimle...Toplumun kanayan yarasına değinmişsiniz... toplumsal yozlaşma etik ahlak güven din kuralarının gölge de bırakılması. Haksızın haklı gözükmesi haklının haksız yapılması.. Bu dünya da adaletin sağlanması gerekir... yoksa felaket olur. İlâhi adalet tecelli eder hem bu dünya da hem ahirette
Öksüremiyoruz, doğru dürüst!
Duysa birileri, "neden" diyecek,
Birine, bir yerlere "işaret mi!"
Yani,
Her şey o kadar ters ki..
"SUÇLUYA ÖZGÜRLÜK",
Maktule çile!
Nerede o masumiyet,
"Kul hakkı",
Helal mi, haram mı duyarlılığı!
Öksüremiyoruz bile!
Ciğerlerimize kadar doluyuz, kire!
Şiirdi baştan sona...
Tebrikler Emine Hanım...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta