Ağrı Şiiri - M Fatih Öztürk

soğuk şehrin sıcak insanlarıydık
sıcakları özlerdik üşürken
kaygan yolların dikkatli yolcularıydık
buzların üstünde yürürken
varlığını tartışan felsefeye inat inançlıydık
hemde çok hemde güçlü
bakardık pencereden soğuktan kaçanlara
acırdık, dua ederdik
ama asla hor görmezdik
böyle öğrettiler
bazen sıkıntılarımızı düşünürdük
üzülürdük, şükür ederdik
asla isyan etmezdik
böyle öğrettiler
gurbet günlerimiz olurdu bazen
özlerdik,şükür ederdik
ama asla unutmazdık
böyle öğrettiler
ezildik,hor görüldük öz yurdumuzda gariptik
yürüdük,şükür ettik
ama asla pes etmedik
özünce konuşmak yasak dediler
sustuk,şükür ettik
ama asla özcemizi unutmadık
hayallerimiz hiç eksik olmadı onlar hep vardı
biz onlarla var olduk zaten
şarkılarımızda keder, bakışlarımızda hüzün hiç eksilmedi
şarkılar bakışlarımıza ilham oluyordu
dünya hep kederliydi
ama isyanımız yaradana değildi
Soğuk şehrin sıcak insanlarıydık
Ağrı'lıydık
ağrılıydık
severdik ama sevilmezdik çoğu zaman
sevgi herşeye yetmez derlerdi inanmazdık
derdimiz olurdu bazen susardık
yalnızlığı sineye çekerdik
sinede yer varsa
Ağrılıydık yani
ağrılıydık
hiç geçmedi ağrılarımız
her hekimim diyen yeni ağrılar verdi
hekim yok ağrının sonu yok
Ağrı'nın sonu yok
Efsanelerde vardı Ağrı bide
hep esrarengiz hep bir aşka yuva
hep bir aşka mezar olurdu
aşklarımız Ağrılıyız diyemi efsane oluyor
zaten ağrılıyız
Dağlar vardı Ağrı'da bide
dağlarda da ağrı vardı
hep hüzünlü hep güçlü
sevdamızı Ağrı yaptık hiç bitmedi
ağrımızda geçmedi
sevdamızı başkası yaptık
dağ düşman oldu bize
vefasızlığı sevmez benim Ağrı'm
vefayı sever ağrım
ağrımın dermanı artık sende değil
Ağrı'da
ya sende ağrıda ya ben ağrıda
gurbet bite gerçek hekime Ağrı'ya gidem
ağrım sana emanet Ağrım