Ağrı Şiiri - Adnan Şerifoğlu

“bir yeriniz var,çekilirseniz boşluk üzücü olur” demiştiniz
ve çekildim bütün imgelem yok oldu varlığının sisinde
ben ki turuncu tonlarında bir yapraktım bu sonbahar
tutulmadan o cellat merhametli azametinin deli boranına
gazellere döndüm şimdi ayak altlarında savruluyorum gönülsüz
oyuncak oldum deli çocuklara oradan oraya rahmeti arıyorum
yalnızlığımın çoğul arzında aşk acıtıyor bütün bedenimi amansızca
ve açıyorum gönlümü bütün ellerimle Allah’a…..

sen zalimliğin hangi kapılarını tutmuşsun öyle
bütün sabahlarım yok oldu ikindiler kaldı elimde vakitlerden
geçtim tek tek ömür dediğimiz bölük pörçük vazgeçilmezlerden
anladım artık hayat yaratılmamıştır içi boşaltılmış sözlerden

öğreniyorum seni de öğreniyorum seni de öğreniyorum seni
güzelliklere sultan olan,yolculara kervan olan,bana zindan olan…
tutulamayacak vaatlerle dolu han olan, yeniden kurduğum umutlarıma
göklerden indirilmiş bir kahır gibisin, yamansın gönül kıran gönül kıran

tarifsiz bir küheylandın bir zamanlar sevgimin uçsuz bucaksız kırlarında
uzattım bütün varımı sana olanca coğrafyamla yalnızlıklara inat
varlığımı sarsan o bakışlar zebanisini görmemiştim daha kırılganlığın gülistanında
yüreğimin kanını akıttı o kırlar ecesi,ormanlar perisi,bülbüller delisi gül

seni nasıl sevdi bu gönül, seni nasıl sevdi bu gönül,sevginle yana yana küle döndü gül
küle döndü yana yana, nasıl sevdi seni, nasıl sevdi seni bu gönül ey bülbüller delisi gül