Agora Şiiri - Asya Gülgün Özkan

.
gömülü gizil agora
alacakaranlığın çöreklenmesiyle
kabartır kendini sırça suskunluğa

kısıktır gözleri şimdi
duvara yansıyan gölgelerin

ömrün bir yarısı
yasaklıdır ninniler bile..

.
bilirim ki;
tün güne devrildiğinde
gecenin inleyen elleri de var

akan yıldızlar
şahlanır kehkeşan misali

salınır göz perdesinin aralığından
sınırı önceden çizili an, dönüşür durur

.
sır perdesi tüm ağırlığıyla çöker
tekinsiz zamanın göz göz penceresine

o zaman
kırık kanatlarda yarım kalan umut
sabır taşır durur denize bir martı

.

geçkin ayrılık ardında duygular istemsiz
kanama had safhada, nabız düşük
nefes yok denecek kadar az

yine de
doğudan esen
sıcak bir meltem kıvamındadır
sarışın kadının gözlerinde yaşam

.
tımbırdattıkça eksilir kendine
sesi kös gidişlerin,
eksildikçe öykünür

tamamlanmamış mazisiyle
gizlenir şiirlerin içinde bir yerlere..

.
.
hıçkırsam mı
katılsam sonra

sonra,
sussam
hiçbir şey olmamış gibi

aynadaki yüzüme
zehirli sarmaşık olsam
daha daha dolansam...