Ağlıyoruz Türkiye'm Şiiri - Nevzat Dağlı

Yaşlılıktan mı bilmem, gözlerimiz çok sulu,
Haberleri izlerken üzülüp ağlıyoruz.
Depremi konuşurken içimiz dolu dolu,
Birisi yazık dese çözülüp ağlıyoruz.

Deprem yerinde olsak gücümüz yeter miydi?
Bir yaralı kurtarsak acımız biter miydi?
Bilmem ki oralarda bacamız tüter miydi?
Afad’a ve Ahbap’a yazılıp ağlıyoruz.

Yiğit insanlar gördük bu kışta kıyamette,
Depremzedeler için yarıştılar hizmette.
Yarayı sarmak için umudumuz devlette,
Acıların içinden süzülüp ağlıyoruz.

Televizyon ağlama aracımız oluyor,
Enkazları gördükçe gözlerimiz doluyor.
Liyakatsiz olanın kastı bizi buluyor,
Eşim ile yan yana dizilip ağlıyoruz.

Yaşanan felaketin acıları köz bizde,
Yüreğin yanmasını dışa vuran göz bizde.
Durumu itirafla açıklayan söz bizde,
İyi insan yanında ezilip ağlıyoruz.

Yaşanılan gün kara, acımız dünden derin,
Dualar ediyoruz bir ışık versin yarın.
Yapılan yardımları dağıtmak bile sorun,
Yaşanan kargaşaya bozulup ağlıyoruz.

Güzel Yurdum Türkiye'm gülenler de var elbet,
Onları eleştirmek, utandırmak zor elbet.
Bu günler yüreklere nice dertler kor elbet,
Sevilenler gittikçe azalıp ağlıyoruz.

Nevzat günah çıkarır böyle ağıt yakarak,
Zalime söz edemez boğazını sıkarak.
Çaresiz insanlara acı ile bakarak,
Evimizde utançla büzülüp ağlıyoruz.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat