Ağlıyorum Yalnızlığıma Şiiri - Meryem Burma

Hep karanlık gecelere sığınıyorum.
Yattığımda yatağıma yalnızlığıma ağlıyorum.
Ağlayışlarıma arkadaş oluyor hep yastığım.
Sırıl sıklam oluyor gözyaşlarımla yatağım.
Bana gülsünler diye hayallerime yalvarıyorum.
Yine boş hayallerin içine dalıp gidiyorum.
Ne gelenim oluyor, nede gidenim; küsüyorum.
Uykusuz gecelerime karışıyor ağlayan gözlerim.
Ne biçim bir kaderim var deyip yalvarıyorum.
Sen yoksun ve hiç gelmeyeceksin biliyorum.
Ama ben bir türlü sensizliğe inanamıyorum.
İşte yine ümitsiz ve anlamsız bir hayal beşindeyim.
Beni anlayan hiç olmadı, çaresiz yalnız kaldım.
Karanlık ve mutsuz gecelerden ne bekleyebilirim.
Kime tutunmaya kalksam elim hep boş dönüyorum.
Hayallerimle hep süslediğim yalnız gecelerim.
Bilmelisin ki o gecelerde de elem ve acı yaşıyorum.
Gönlüm huzursuzluk içinde yaşamak istemiyorum.
Kalbim daralıyor seninle olmayan dünyadan kaçıyorum.
Bir kez daha gelsen de gülsem diye yalvarıyorum.
Gel de ne olur yalnız olan hayallerimi güldüreyim.
Kaderimin yalnız yazılışına ise isyan ediyorum.
Boş hayallerime ve yalnızlığıma hep ağlıyorum.
Sevgisiz, aşksız kalışıma bir ömür veriyorum.
Yastığım bana arkadaş, ağlayışlarımı paylaşıyorum.
Sensizliğin acısını çıkarmak için uyumuyorum.
Tanrım artık ağlamak değil bende gülmek istiyorum.