Ağlıyorum Kahrından Şiiri - Hayrettin Ta ...

Ağlıyorum Kahrından, Ağlamak da Aşkmış Meğer
*Aşka Türkü Ayrılığa Arabesk Terapiler-2

“Seninle ilk bakışmamız var ya
Bir anda vurulmuşum ben sana
Seninle ilk tanışmamız hani
Bir anda tutulmuşum ben sana
Hiç böyle sevmemiştim kimseyi
Yemin ediyorum”

Sürgün bir ruhun kahır yeli savurdu beni ağlama bulutlarına.Katip arzu halimi yazmasın kader.
-Avare dolaştığım yılların yalancı yılanı ısırdı ta beni senden. Panzehirin gerekti.Çok kan kaybediyordu ayrılık.Acı zil zorna sarhoş sende kalışlar uykusuz gecelerine müdavim.Ben biraz ben kalıyorum.
Anaforlarım kıyıcı. Gözyaşı sahilindeyim, hani giderken döktüğün gözyaşların var ya işte ben hala ıslanmışlığın , o uslanmışlığın vicdani uşağıyım.Sensizliğin hamalayım. Gelemeyişin görme engellisiyim.
Sonsuzluğuna soneler yazan yerli Şekspir gibiyim:
“Benim günahım aşktır, senin erdemin nefret:
Sevgi günahtır diye günahımdan nefret bu.
Gel, kendi durumunu benimkine kıyas et,
Seni sevmem yasalken,bu kin, bu ayrılık niye”

İşte dedim ya bu çekimser kalışların zıvanasından çıktım.Sol yanım Zigana geçidi.Bağrımda kardelenlerin yetişirken. Bir yanım zigon sehpada bıraktığın nakışlarında. Beni bırakamadığın yerdeyim.
Yardan s’eller akıtıyorum. Yitik kalakalışların mücidiyim.Biraz sana dair keşfedilmiş kesiflerdeyim.Kendimi kestim aşk giyotininle.Kanadım; ama ölmedim.
Beyhude değilmiş diyemediklerin.O gözlerin bir şeyler yazıyor her görüşmemizde.O içinin romanını okumak istiyorum.
Kendine yaşamaz benliğimin tilmizleri.Sarhoş edilmiş algılarım aklıma mukayyet değil.Gönül bu yüzden yabancı her isteme.

-İlla sen diyen benden okunsun şarkı:
Ağlıyorum kahrımdan
Yanıyorum bağrımdan
Seviyorum bu canımdan
Di gel “Le “Allahın için

Serseri bir ömrün çıkılmaz sokaklarında bırakıp gitme.Dem ile ömür biter; ancak bu seninle yaşanmamış aşk bitmez.Hep dillere dillere…
-Sebebimsin.Bıraktığın kahırların ahırındayım. Hayvani nefsimi beslemeye geldim. Kendime gelmenin sunaklarında damlaların düşmüş meğer.
-Şimdi nasıl susamış olduğum sularında susmayan volkan gibi büyüyeceğim.
*Le di gel işte.
*Hallacı Mansur’un son mahsuru benim işte.
Enelerim hep ene.Haşa,sümme haşa. Ene hep ene.
Ego zehirlenmesi yaşıyor olsam da asiliğim Asi’ye kadar. Sol yanım Ak denizine açılan cennetten kalma umut sonsuzluğu.

-Arzuluyor buhurlar yağmurunu.Sen orada çölleşen son Leyla avuntusu olurken.Şimdi nasıl ağlamasın şair.
Şimdi nasıl damlalarım dizelerden, yürekten akmasın.
Dalga sesini duymalı ayrılık Gölecin.Yeter ağladığım yeter desin zaman.
Ayrılığın kol gezdiği bu sensiz anlatılmazların müsrifi oldum.
Bu kadar ayrılık, bu kadar acı, hüzün, hesapsız bekleyişlerle senli zenginliğim bitti.
-Müslifim işte sevin haydi.
“Gülmüyor bu gözlerim
Tutmuyor ki dizlerim
Çekilmiyor hasretin”
Di gel “Le”………

Hep ilk gün ile son gün dökülürken ömrümün sol takviminde.Zaman neyin ilacı.Tabip de kim sen aşkıma doktorken.Ben senin hastanken.
Ben o ilk ve son sözünde kaldım.Yeni yazdıklarım onların marabaları.
-Bir gün gelişin koşar adım bahtıma giderken, şimdi ağlayan gözlerimin dersine ne zaman katılıp parmak kaldırman soru soracaksın.
-Hala beni seviyor musun diye.
Dedim ya ben sende umduklarımın ummanına yazıldım.
-Umudun yelkeniyim y’ellerin batırmaz bu sevdayı.
Ağlatma beni:
“Bu dünyada, senden gayri
Başka kimim var
Sana gelen, bana gelsin
Gadan ben alım
Bir Allah’ım, birde sensin
Beni yaşatan”