Ağlıyorum İşte Şiiri - Veysi Çakır

Kimseler yoktur şimdi evde, sen öylece bir dizinin köşesinde
Babam bir ekmeğin telaşında, kardeşlerim a, b,,c,d
Yanlız değilim burda, sen varsın kalemin en güzel ucunda
Dişin hala ağrıyor mu, babam mı azarladı yine

İyi adamdır aslında, bak kırkından sonra aşık oluverdi sana
Bir kaç kelime kurabiliyorsun ya bu adama
Evet bir borcun karşılığı olmamalıydın anne
Bizde bir borcun besledikleri olmamalıydık, ne yaparsın ama

Doğurabildiğin kadar doğurtmak oldu seninkisi
Dokuz kardeşiz göbeğinde bir delik
Özledim sesini diyebilsem hıçkırıklarla koynunda ağlayabilsem
Kahretsin ki en büyük erkek çocuğum ben

Erkekler ağlamaz değil mi anne, babam sonra sana kızar
Ne yapayım ağlamaklıyım işte, görünmeden ses etmeden
Duvara sen desem yaslanıp ağlasam, babam göremez ki Anne
Uzaklardayım sürgün olmazdı eğer sen olsan buralar

Az önce aradı kardeşim, yokmuş bir rahatsızlığın
Zaman bulupta bir hastalığa fırsat mı verdin
Kıskanmıyorum seni, herkesin hayatında bir eksikliksin
Keşke bütün dünya ile paylaşabilseydim, sen olsaydın herkesin annesi

Kimseye dert yanmıyorum, öğrettiğin gibi öylece duruyorum
Olaylara da karışmıyorum Anne
Bütün dertlerinle çekilip bir odada ağlarsın, anlıyorum
İnancıma bir kutsallıksın, bütün medreselerden uzak

Varlığınla yokluğunla iyi ki varsın Anne
Yokluktan varlığına, varlığından ebediyetine
Uzakların kıyamadığı bir tatlı tebbesüm hala durur gözlerinde
Ne olursa olsun bir lahzanın öfkesinde, kederinde
Sen herşeye yakışırsın, iyi ki varsın Anne