Ağlıyorum! Hem de nasıl ağlıyorum bilemezsin!
Yağmurlar, karlar, fırtınalar kesemiyor ağlayışlarımı.
Kanımın her zerresi donmuş hareket etmiyor.
Alyuvarlarım karaya çaldı kahrından.
Senin apak teslimiyetin karşısında,
Akyuvarlarım utanıyor kendi adından.
Senin için ağlıyorum çocuk!
Anasının kuzusu, babasının arslan oğlu.
Bayrağımın direği, vatan toprağımın bereketli yağmuru,
Hayatıyla bizi var eden kahramanların tohumu.
Geleceğini karartan gelecek kurgucularının,
Sırıtarak yalan söyleyen utanmaz çakalların,
Seni birkaç diye ancak sayabilen saygısızların
Rüyalarında kestiği ahkamın habersiz bekçisi
En azından, ben senin için ağlıyorum çocuk!
Art niyetsiz ve aynaya baktığımda utanarak.
28 Şubat 2020
Kayıt Tarihi : 7.3.2020 13:09:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Cumhur Özgirgin](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/03/07/agliyorum-cocuk.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!