Ağlıyorum Şiiri - Yasin Avcı

Sigaraya başladım gidişinle,Tıpkı gelişinle bıraktığım gibi..
Ciğerlerim ne kadar itiraz etse de mecburlar bu zehiri çekmeye..
Ne yaptın bana?
Neden ayrıldık ki biz?
Hani sen-ben ayrımı yoktu..
Hani birdik ikimiz..
Düşmanlar ayırsa da,sürecekti sevgimiz..
Kim ayırdı sence bizi?
Yoksa kader mi?
HAYIR! !
Belki kader birleştirdi bizi,
Ama kader ayırmadı..
Alın yazımızda da ayrılık yoktu..
Senin yazın bendim..
Sen yazını değiştirdin sevgilim..
Sebebini bilmiyorum gidişinin.
Aslında bilmekte istemiyorum..
Ben,geçireceğimiz mutlu günlere yanıyorum! !
İlk buluştuğumuz yere geldim şu an,
Ve ilk oturduğumuz o pencere kenarındaki masaya oturdum..
İlk konuşmamız geldi gözümün önüne ve ilk gülüşmemiz..
İşte o zaman söz vermiştim sigarayı bırakmaya..
“Ben sensiz yaşayamam,sen benden önce ölme”
Sözün vazgeçirmişti beni senden önceki can yoldaşım olan sigaradan.
AMA ARTIK İÇİYORUM! ! !
Ağlamamaya da söz vermiştik o zaman..
Ağlayanlara inat gülecektik hep..
Ne olursa olsun üzmeyecekti bizi hiç bir şey..
Biz hep sevinecektik..
GÖZÜM KARŞI MASAYA TAKILDI BUNLARI DÜŞÜNÜRKEN..
Ne güzel bir çift vardı karşımda oturan..
Erkek,kızın omuzuna sarılmış kulağına birşeyler fısıldıyordu..
Muhtemelen şiir veya şarkı okuyordu..
Kızın gözlerindeki mutluluk buradan belli oluyordu..
“Aşk insan da nasıl bir etki bırakır”? diye sorsalar bir bilene..
Eminimki karşımdaki O erkeği izlemesi yeterli olacaktır soran için.
Ya da;
Bir ressama”mutluluğun resmini çizermisin”deseler..
Eminimki şu gördüğüm çift mutluluğu anlatabilen en güzel resim olacaktı..
Ne kadar bakmamaya çalışsam da gözümü alamıyordum o mutlu çiftten..
Ve ağlıyordum! ! !
Gidişine değil de,yaşayamadıklarımıza yanıyordum! !