kimsesiz bir parktayım
ağlıyorum sessiz
ağlıyorum sensiz
kimsesiz güller görüyorum
sana veremediğime ağlıyorum
sensiz beni görüyorum
ağlıyorum sensizliğime
içimde sen olan kalbimin
sana hasret olusuna ağlıyorum
Bebeğim! ! !
Kalbimin ömrü kadar senleyim
kalbim ölene dek senle olacağım
ağlıyorum hasretimin bitişine
ağlıyorum sensizliğimin bitişine
ağlıyorum sana gül verişime
ağlıyorum gözlerinin güzelliğine
bir çizik daha atıyorum günlere
bir gün daha yaklaşıyorum
sensizliğimin bitişine
ama ağlıyorum
su anki sensizliğime
ağlıyorum su sensiz gecede
seni öpemediğime
ağlıyorum sessizce
ağlıyorum sensizce......
Kayıt Tarihi : 3.12.2006 13:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!