Ağlıyorum Şiiri - Ulvi Güvenç

Usandım artık göz yaşlarından
Bitmeyen karanlık gecelerden
Sıkıldım istemiyorum
Hakkım olanı,gerçeği,kendimi arıyorum
Düşüncelere yelken açıyor…boğuluyorum!
Karanlıkla yüzleşmek ister gibi
Yağmuru iliklerimde hissederek
Ağlıyorum…sadece kendime!
Bir çığlık atsam sesimi duyan olur mu
Acımak yerine bana beni hediye eden bulunur mu
Kulaklarım mı çınlıyor belki biri beni anıyordur
Belki de boş sokaktaki silah sesleridir işitebildiğim…
Nasıl da değişecek bu yüzler
Göz yaşları sel olup gönlüme akacak
Bakışlar o kadar derinleşecek ki
Sonsuz bir hüzün kaplayacak her yeri
Bunun sonunu iyi biliyorum
Kazananı olmayacak,kaybedeni ise……………….
Bir daha gün doğmayacak
Ay yıldızına küsüp ağlayacak gecenin sesiyle
Ben kaybetmek istemiyorum
………………………………………….
Gök yüzünden kayıp giden yıldızlardan nefret ederim
Düşlerimdense vazgeçemem
Kendimden vazgeçemediğim gibi…
Bir umudum vardı …öldü….
Kaybettiklerimden yalnızca biriydi
İçimde yanan ateşi körükleyen
Gerçeklerden yansıyan bir umut…
Şimdiyse yok olmanın eşiğindeyim
Kanlı toprağı yağmurla yıkamak
Gök kubbeyi tek nefeste içime çekerek..
Uyumak istiyorum……………………………..