Ağlıyorum Şiiri - Sadık Toraman

Gecenin Leylasıydın.
Ay kadar parlak ve şeffaf...
Gündüzün Mecnunuydum.
Güneş gibi sevdaya doğardım.
Yürekten sevmişim.
Kimin haddine gölgelemek!
Yelken açıp aşkın fırtınasıyla,
Mas mavi gözlerinde denize açılmak varken,
Kilitlesen de kalbini
Aşkımın anahtarına karşı koyabilir misin?
Taş da olsa kalbin;
Sevgi dolu sözlerle yumuşamaz mı?
Bugün yağmur olup yağasım geldi.
Şemsiyenin üstünden sızıp,
Damla damla saçlarını ıslatasım geldi.
Nerden düştün aklıma yine?
Ne güzel yalnızlığı sen diye seviyordum.
Oysa gözlerin gözlerime değmeden gitmişti.
Hiçbir iz bırakmamıştın.
Kafesten kurtulan bir kuş gibi uçup gitmiştin.
Evinin bacasında tütüyordu gözlerim.
Saksılarını bile almamıştın balkondan.
Kahretsin! Cahil kalmıştı dilim.
Sana sevgimi anlatamadım.
Her duvarda cam kırığı anıların kanatıyor içimi.
Yok, hiçbir anlamı yok işte...
Ağlıyorum artık!