Ağlıyorum Şiiri - Mehmet Tekmen

Hayaller yine kaçtı,rüyada yok uykumda.
Sakin tabiat şimdi,sessizlik var ufkumda.
Kalkıp ardından gitsem,çoktan sona varılmış.
Yetişmek neye yarar,bekleyenler ayrılmış.

Dikilen fidanların,yere sarktı dalları.
Sarmak için açılan,boşa çıktı kolları.
Yaşanan üzüntüler,birikip engel olmuş.
Bahçede açan güller,hasret çekerek solmuş.

Mazinin hatırası,canlanıp bulutlarda.
Yavaş yavaş yok olur,istekler umutlarda.
Hazin sonun haberi,düşen yaprakla birlik.
Yer yüzünden silinir,kurulan güzel dirlik.

Çıkıp gelir ümidi,bir gün karşı düzlükten.
Beklemenin acısı,hissedilir yürekten.
Gözetlenen yollarda,sessizliğin hükmü var.
Ne yapılsa nafile,yalnızlıklar olur yar.

Tamamlanmamış günün,sonunda neler olur.
Arzular birer birer,karanlıkta kaybolur.
Takat yeterse eğer,varılan son durakta.
Anlaşılır kurtuluş,daha pek çok uzakta.

Şimdi bomboş bir alan,içinde yürüyorum.
Bilmiyorum ne yöne,nereye gidiyorum.
Ruhumu şadedecek,bir mekân arıyorum.
Kendi acı sonumu,düşünüp ağlıyorum.