Ağlıyorsun öğretmenim.
Gözlerin değil ama için ağlıyor.
Kötü bir haber mi aldın
Canlarım, yavrularım dediğin eski öğrencilerinden?
Onlar doğan günüm, derdin.
Yurdumun solmayan çiçekleri…
İşlediğim cevher, dokuduğum sabır ve ümidim.
Kırdılar mı ümidini öğretmenim,
O ölesiye sevdiğin,üstüne titrediğin yavruların?
Saptılar mı iyiden,doğrudan,güzelden?
Derdin ki onlara:
Özleminiz yakıyor içimi bir bir,
Siz de bana duyurun sesinizi yavrularım;
Ama demir parmaklıklar ardından değil.
Meclisten,kürsülerden,olimpiyatlardan,uzaydan.
Duyuramadılar mı seslerini sana
Işıklı, mutlu yarınlardan? ...
Tüketme böyle için için kendini öğretmenim.
Bir ağaç elma da bir çürük elma elbette çıkar.
Sen bıraktığında o elma henüz çiçekti.
Aslında kabahat çürüyen elmada değil,
Onu çürüten kurtta…
Beş parmağın beşi bir değil öğretmenim.
İnan, güven bize.Öğrettiğin vatan, bayrak,
Atatürk,özgürlük sözcüklerini altın harflerle yazdık içimize.
Affetmeyeceğiz kendimizi gölge düşürürsek ümidinize…
Kayıt Tarihi : 25.11.2007 22:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ne güzel anlatmışsınız bizim yıllar içinde hissettiklerimizi.
Kutlarım.
tüm öğretmenlerede
TÜM YORUMLAR (31)