Ağlıyorsun... Şiiri - İsmail Üre

bazen akşamüstü soluğunda kapının eşiğinde oturup düşünürsün tüm olanları.
Eskiler tekrar tekrar… hatta geri yaşamamın imkansız olduğunu bile bile kendinle yüzleşmek o kapının eşiğinde oturduğun saatleri yutarcasına aklına kazınmış olsa gerek ki, hala o çaresiz çocuktan bir farkın olmadığı gerçeğiyle yüzleşmek…….
Bir çiçeğin yokluğu kadar eksik bahçemde binlercesinin içinde bir tane olmaya..
Kan akıtıp toprağına büyüteceğin o eşsiz
Gözlerinin değdiği yere mavi akan sevdanı katık ettiğin …
Ayrılığın gölgesi geceye vurmuş…
Dingin caddelerde haykırıp ağlıyorsun…