Ağlıyorlar Şiiri - Fahri Bulut

AĞLIYORLAR
Durmaz akan gözyaşlarım,
Erken ağaran saçlarım,
Çürüyen beyaz dişlerim,
Kaderine ağlıyorlar.

Öksüzler, yetimler, dullar,
Aç ve çıplak gezen kullar,
Yatakları kıldan çullar,
Çilesine ağlıyorlar.

Gecelerin seheri var,
Kara kışın baharı var,
Her insanın değeri var,
Kederine ağlıyorlar.

Yetmişini aşan yaşlar,
Dertlerden ağrıyan başlar,
Kafeste ötmeyen kuşlar,
Kaderine ağlıyorlar.

Kırk yerden kırılan beller,
Bahçede kuruyan güller,
Yar eli tutmayan eller,
Kederine ağlıyorlar.

Ahtan, of tan bıkan başlar,
Öfkeden çatılan kaşlar,
Zehir olan ekmek, aşlar,
Çilesine ağlıyorlar.

Bozuk giden bütün işler,
Pembe yok kapkara düşler,
Karı, koca mutsuz eşler,
Kaderine ağlıyorlar.

Öfke ve kin dolu sözler,
Sevgi, saygı sunmaz özler,
Üzüntüden solan yüzler,
Kederine ağlıyorlar.

kahır çekip çok yorulan,
Hayata küsüp, darılan,
Tekrar umuda sarılan,
Çilesine ağlıyorlar.

Böyle yaşam cana zulüm,
Ağzımda lal olan dilim,
Bu yaşamdan evla ölüm,
Kaderine ağlıyorlar.

Rızazade bir gün yolcu,
Dünya bir han o da hancı,
Dinmiyor yürekte sancı,
Kaderine ağlıyorlar.
24.08.2023
Fahri Bulut Rızazade