Ağlıyordum Şiiri - Abdurrahman Tümer

Ağlıyordum
Hüzünlerimin bir köşesinde saklandığında ayın
Küstüğünde yıldızların Samanyolu’na, gönülsüz
Martıların göç ettiği bir vakit, kervan kervan
Eteklerine dokundum Kız Kulesi’nin;
Ben Leandros olmuşum, gözyaşlarım Hero.

Ağlıyordum
Işıkları sönmekteydi bir bir Üsküdar’ın
Bir bir dalgalar dövüyordu sahillerimi
Bir bir gemiler uzaklaşıyordu yüreğimden
İçinde sen olan, bir tek sen olan, alev saçlım.

Ağlıyordum
Dize dize intihardaydı, adını anmayan tüm şiirlerim
Avaz avaz isyanlardaydı, sol yanı sözcüklerimin
Gönül dolusu türküler yaktım, sevda dağlarında
Sevda dağlarında bir filize dokundum, sen diye.

Ağlıyordum
Oyuncağını kaybetmiş bir çocuk gibi ağlıyordum
Bir doğup, bir ölüyordum eylülün en sarı hoyratlığında
Bir ben vardım dört duvar arasında, bir de hayalin
Seni yudumluyordum, piyanonun o hüzünlü tuşlarında.