Ağlıyordu Karadeniz
Derin derin, için için
Besbelli bir hüznü vardı
Hiç kimseye anlatamadığı
Belki de yalnızlığıydı
Belki de arada kalmışlığı
Sıkışıp kalmıştı kendi içinde
Bütün hüznünü sıkıntısını atmıştı içine
Belki de bu yüzden Karadeniz diyorlardı ona
Kıyıya vuran dalga sesleriydi belki hıçkırışları
Bir dost sesiydi belki de yaprakların hışırtısı
Esas fırtınalar içinde kopuyordu belki de
Kıyıya vuranlar sadece saklayamadıklarıydı belki de
Kayıt Tarihi : 25.6.2000 16:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!