Ağlıyordu İstanbulun Şiiri - Günal Aydın

Hani geldim diye ağlıyordu İstanbul’un
Ve ben sensiz İstanbul gibiyim
Soğuk rüzgarlar esiyor içimde
Titriyor bu kimsesiz biçare

Zaman sensizliğe kurulmuş yeryüzünde
Hemde hiç bilemediğin biçimde
Sevda bir pusu kurmuş saçlarında görüyorum
Varlığına avuç açtım yokluğumla direniyorum

İnan İstanbul kadar kalabalığım
Ama Ayasofya kadar da yalnızım
Senden başka herkese her şeye yabancıyım
İki kıta arasında sıkıș ıp kaldı mısralarım

Şiirlerimde benim gibi yarım
Lakin her yarında gözlerini ararım
Gözlerinki vazgeçilmezi olmuş
Sensiz Garip kalmış Dünyamın