Ağlıyor Hala Şiiri - Türker Gedik

Gül demişti bana kısık sesiyle
Fısıldamıştı adeta kulaklarıma.
Kendisi gülüyor mu diye gözlerimi gözlerine diktim.
Anlamıyordum ki.
Bu gözlerdeki ışık gülümsemekten miydi.
Kadife kumaşın üzerine dökülen su damlası gibiydi gözleri.
Bu kesinlikle gülmek değildi.
Oysa ağlamamalıydı hiçbir kadın.
Pamuk teninde o gözyaşları,
Hani başka bir ülkeden bir insan gibiydi. Anlaşılıyordu oralı olmadığı.
Yabancıydi o gözlere.
Akmasını bilmiyordu.
bir de gül diyordu bana.
Kendisi ağlıyordu oysa ki.
Doğal olmayan doğa olayı gibiydi sanki.
Hem sessiz, hem yabancıydı.
Sustum.
Gözlerindeki hikayeyi yaşayayım dedim.
Biraz uzundu hikaye.
Sanırım hala yaşıyorum.
Gül diyor bana hala.
Oysa kendisi ağlıyor hala.