Ağlıyor Gönül... Şiiri - Erdinç Sert

Sonbaharı hayatın, artık bu son dem..
Bahtına yenilmiş, geçiyor ömür.
Hüzünler içinde, şimdi yalnız ben,
Hep seni özlüyor, ağlıyor gönül.

Feryad-ı figanda, çarpar yüreğim.
Hasret kaldı şimdi, sana gözlerim.
Bir tek hatıran bana, solan bir resimin.
Hep bana bakıyor, ağlıyor gönül.

Duymasan da sesimi, dönmesen bana.
Ben sana tutuklu, mahkumun sana.
Sensizlik içimde, bitmeyen yara.
Hep sana kanıyor, ağlıyor gönül.

Mevsimler dolandı, baharım nerede.
Yaralı bir kalp, bıraktın bende.
Şu ömrümün sonunda, şimdi her yerde,
Hep seni anıyor, ağlıyor gönül.

Geceler karanlık, doğmuyor Güneş.
Yıldızlar arkadaş, Ay bana yoldaş.
Gözümden damlarken, iki damla yaş.
Hep seni soruyor, ağlıyor gönül.

Vazgeçtim artık, sensiz Dünya’mdan.
Uyandım şimdi ben, yalan rüyamdan.
Giderken sessizce, bu son duraktan.
Hep seni arıyor, ağlıyor gönül.

Erdinç Sert