Ağlıyor Şiiri - Mehmet Ali Demirel

Gökyüzü sisli
kin kusuyor ;
kirden pasaktan görünemez oldu
bakınca insalık adına
işlenmiş suçları görüyorum
belki siz göremezsiniz belki siz duyamazsınız
alın benim gözlerimle bir bakın
alın benim kulaklarımla bir duyun.
nice nice bebeklerin çığlıkları,
nice mazlumların ahı var
arş u sema ağlıyor
cansız bulutlarda can sızlıyor
vallahi ağlıyor billahi ağlıyor
hemde beni benden edercesine
kendimden utanırcasına
ağlıyor...

Kara yer! yani toprak.
toprak ana kokuyor!
zalimin su diye döktüğü
aldığı candan akıttığı kandan
sen ne anlatıyorsun be zalim !
bahsın ne hangi din hangi imandan
bize vurun,öldürün,zülüm yapın
demedi bizleri yaradan.
yerde yiğitlik,yerde mertlik,yerde insanlık ağlıyor
kara yer,kara toprak,toprak ana !
vallahi ağlıyor,billahi ağlıyor
bu zülüme bu can nasıl dayansın
ben istemesemde ruhum
ben istemesemde gözüm
ağlıyor...

Amacınız kitap üzerinde
kanun yürütmekmi­­?
yoksa it gibi
insanlık üzerinde bir boldozer gibi yürümek mi
hiç bir kitap hiç bir dinde yok böyle zülümler
inancımıza gem vuramasınız
eyyyy hain eyyy zalimler
neden suskun konuşamıyor alimler
bu suskunluğa bu sessiz çığlığa !
vallahi ağlıyor billahi ağlıyor
nasıl hasap vereceğiz mahşeri günde
utancından vicdanım ağlıyor
utancımdan ölüme bakamıyorum
ölüm ağlıyor...

memoçilo / 26.07.14 berlin