Ağlerken Bütün Gözler

Bülbüle tünektir,gönül dağındaki dikenler sende.
Gül bahçesi cemaline bakınca,güldü bütün yüzler.
Rahmet damlası dualarınla,daima anılan isminde,
Göz yaşlarında seni gördü,ağlarken bütün gözler.

Çölde vaha oldu hayatın,yanan susuz gönüllerde.
Bir nur olup doğdun,kalplerdeki ıssız gecelerde.
Gül kokan akşamların,rüyalarında açan renklerde.
Kokladıkça hep seni gördü,ağlarken bütün gözler.

Sen konuşurken,sessizlik çökerdi dizlerin üstüne.
Bülbül misali dinlerdi güllerin seni,tutulan nefesle.
Bir başka aşkla dönerdi dünya,bakarken yüzüne.
Döndükçe hep seni gördü,ağlarken bütün gözler.

Bastığın toprak dönüşünü beklerdi ayak izlerinde.
Rüzgar dağıtmasın diye ağlardı,karanlık gecelerde.
Rahmet pınarı misali dudağından akan o sözlerde.
Dinledikçe hep seni gördü,ağlarken bütün gözler.

Aşkından sararan sazlara nefes oldun,gönüllerde.
Hayat veren kan gibisin,sevginle atan kalplerde.
Sana hayran olan sevgililerle,anıldığın her yerde.
Sevdikçe hep seni gördü,ağlarken bütün gözler.

Dikenler arasında açan bir gülsün ya Rasulallah.
Seni seven tüm kalplere,tac oldun ya Habiballah.
Hasta gönüllerdeki derde,şifa oldun ya Şefiallah.
Şefkatinde hep seni gördü,ağlarken bütün gözler.